هایپردونتیا یا دندان اضافه یک اختلال دندانپزشکی است که در آن یک یا چند دندان اضافی در دهان رشد می‌کند. این دندان‌های اضافی می‌توانند در هر جایی از دهان، از جمله فک بالا، فک پایین و حتی پشت دندان‌های دیگر ظاهر شوند. اگرچه این وضعیت معمولاً مشکلی جدی ایجاد نمی‌کند، اما میتواند منجر به برخی مشکلات دندانپزشکی و زیبایی شود.
علت دقیق هایپردونتیا هنوز به طور کامل شناخته شده نیست، اما برخی از عوامل ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند:
دندان‌های اضافی را میتوان بر اساس محل رویش و شکل ظاهری به انواع مختلفی تقسیم کرد:
علائم هایپردونتیا بسته به محل رویش دندان‌های اضافی و شدت مشکل متفاوت است. برخی از علائم شایع عبارتند از:
تشخیص هایپردونتیا معمولاً توسط دندانپزشک با استفاده از رادیوگرافی (عکسبرداری از دندانها) انجام میشود. رادیوگرافی به دندانپزشک کمک می‌کند تا تعداد، اندازه و محل دقیق دندان‌های اضافی را مشخص کند.
درمان هایپردونتیا به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار، تعداد دندان‌های اضافی، محل رویش دندانها و شدت مشکل بستگی دارد. برخی از روش‌های درمانی رایج عبارتند از:
دندان اضافه، همان‌طور که از نامش پیداست، به وجود آمدن یک یا چند دندان بیشتر از تعداد معمول در دهان است. این وضعیت ممکن است در هر سنی و در هر جایی از دهان اتفاق بیفتد و اگر به موقع درمان نشود، عوارض متعددی را به دنبال خواهد داشت.
علت دقیق ایجاد دندان اضافه هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی، برخی سندرم‌های ژنتیکی و اختلالات در رشد دندانها از جمله دلایل احتمالی هستند.
از آنجایی که علت دقیق هایپردونتیا هنوز به طور کامل شناخته نشده است، روش قطعی برای پیشگیری از آن وجود ندارد. با این حال، مراجعه منظم به دندانپزشک و انجام رادیوگرافی‌های دوره ای میتواند به تشخیص زودهنگام این اختلال کمک کند.
در صورت مشاهده هرگونه علائم هایپردونتیا، حتما به دندانپزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام این اختلال میتواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند.
هایپردونتیا یا داشتن دندان اضافه، یک وضعیت نسبتا رایج است که بسیاری از افراد با آن مواجه می‌شوند. در این بخش به برخی از سوالات متداول در مورد این موضوع پاسخ داده شده است:
علت دقیق ایجاد دندان اضافه هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی، برخی سندرم‌های ژنتیکی و اختلالات در رشد دندانها از جمله دلایل احتمالی هستند.
به خودی خود، دندان اضافه خطرناک نیست. اما اگر درمان نشود، میتواند مشکلات دیگری مانند ازدحام دندانها، مشکلات جویدن، بیماری‌های لثه‌ای و حتی کیست و تومور را به دنبال داشته باشد.
دندانپزشک با انجام معاینه بالینی و رادیوگرافی (عکسبرداری از دندانها) میتواند وجود دندان اضافه را تشخیص دهد.
درمان معمول دندان اضافه، کشیدن آن است. در برخی موارد، ممکن است به درمان‌های تکمیلی مانند ارتودنسی برای اصلاح موقعیت دندان‌های دیگر نیز نیاز باشد.
کشیدن دندان اضافه تحت بیحسی موضعی انجام میشود و معمولا درد زیادی ندارد. پس از کشیدن دندان، ممکن است مقداری درد و تورم احساس شود که با مصرف مسکن قابل کنترل است.
در برخی موارد نادر، ممکن است دندان اضافه را به جای دندان از دست رفته استفاده کرد. اما این تصمیم باید توسط دندانپزشک متخصص گرفته شود.
بله، هایپردونتیا در کودکان نیز میتواند رخ دهد. در این موارد، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب بسیار مهم است.
بله، دندان اضافه میتواند در هر سنی ظاهر شود، حتی در بزرگسالی.
تاکنون روش قطعی برای پیشگیری از ایجاد دندان اضافه وجود ندارد. اما مراجعه منظم به دندانپزشک و انجام رادیوگرافی‌های دوره ای میتواند به تشخیص زودهنگام این مشکل کمک کند.
بهترین زمان برای درمان دندان اضافه، زمانی است که دندان هنوز در حال رشد است و عوارض کمتری ایجاد کرده است.
هایپردونتیا یا دندان اضافه، یکی از ناهنجاری‌های رایج در رشد دندان‌هاست که طی آن، فرد بیشتر از تعداد طبیعی دندانها (۳۲ عدد در بزرگسالان) دارد. این دندان‌های اضافی معمولاً در هر ناحیه‌ای از دهان می‌توانند ظاهر شوند اما بیشترین شیوع آن‌ها در ناحیه پیش‌دندان‌های فک بالا مشاهده میشود.
دلیل بروز هایپردونتیا معمولاً به عوامل ژنتیکی مربوط میشود. در برخی موارد، وجود بیماری‌های خاص مانند سندرم گاردنر یا کلیدوکرانیال دیسپلازیا نیز با دندان‌های اضافی همراه است. این دندانها می‌توانند به صورت کامل رشد کنند یا به‌صورت نهفته در استخوان باقی بمانند.
مهم‌ترین مشکلی که دندان‌های اضافی ایجاد می‌کنند، به‌هم‌ریختگی نظم دندانها و اختلال در رویش طبیعی دندان‌های اصلی است. این مسأله میتواند منجر به بروز مال‌اکلوژن (نابسامانی دندانی فکی)، اپن‌بایت، یا حتی تأخیر در رویش دندان‌های دائمی شود.
تشخیص این عارضه معمولاً از طریق معاینه بالینی و تصویربرداری‌های رادیولوژی مانند پانورامیک یا CBCT انجام میشود. در بیشتر موارد، درمان توصیه‌شده استخراج دندان اضافی است؛ به‌خصوص اگر باعث اختلال در عملکرد یا زیبایی شده باشد.
بعد از خارج کردن دندان اضافه، معمولاً نیاز به درمان ارتودنسی برای مرتب‌سازی دندانها وجود دارد. مراجعه به متخصص ارتودنسی با تجربه مانند دکتر بهادر درّانی، میتواند در برنامه‌ریزی دقیق درمانی و جلوگیری از بازگشت مجدد ناهنجاری نقش کلیدی داشته باشد.
در نهایت، اگر کودک یا نوجوان شما دچار تأخیر در رویش دندان یا بی‌نظمی شدید دندانی است، بهتر است برای بررسی احتمال هایپردونتیا، هرچه زودتر به متخصص مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام، روند درمان را آسان‌تر و موفق‌تر خواهد کرد.
کلیه حقوق این وبسایت محفوظ و متعلق به دکتر بهادر درانی می‌باشد.
به این مقاله امتیاز دهید