ارتودنسی در افراد مبتلا به دیابت

بیماری قند یا دیابت یک بیماری متابولیکی است که حداقل در حدود 3 تا 4 درصد جمعیت جهان دارای این بیماری می باشند و روز به روز در حال افزایش است. این بیماری توسط هایپرگلایسمی (افزایش قند خون) مزمن ناشی از کمبود مدیریت انسولین و یا نقص در ترشح انسولین بوجود می آید. افزایش غلظت گلوکز خون به طور مداوم منجر به عوارض حاد و مزمن با آسیب به ارگان های مختلف بدن می شود. این بیماری همچنین به کلیه نقاط بدن از پوست تا کلیه ها تأثیر می گذارد و می تواند مشکلات سلامتی دندان ها را همراه داشته باشد. دیابت شامل دو نوع است:

دیابت نوع اول که کمبود در ترشح انسولین است و فرد مبتلا باید انسولین تزریق کند و بدلیل بروز سریع علائم در دوره نوجوانی، دیابت نوجوانی نیز نامیده می شود. حداکثر سن مبتلایان به دیابت نوع اول 10 تا 14 سالگی است.

دیابت نوع دوم که غیر وابسته به انسولین و فرد مبتلا نیاز به تزریق انسولین ندارد. دیابت نوع دوم ترکیبی است از مقاومت در برابر انسولین و واکنش ناکافی ترشح انسولین جبرانی. در این نوع دیابت قند خون به تدریج بالا می رود و معمولاً در سن 40 سالگی یا بالاتر شروع می شود.

امروزه هیچ محدودیتی برای درمان ارتودنسی وجود ندارد و بسیاری از افرادی که دیابت دارند به درمان ارتودنسی احتیاج دارند. اما باید در نظر داشت که حرکت دندان در ارتودنسی با بازسازی استخوان صورت می گیرد. در افراد مبتلا به دیابت زمینه ابتلا به بیماری های پریودنتال افزایش می یابد. هنگامی که استخوان از بین می رود دندان های اطراف را از دست می دهد اغلب این دندان ها به موقعیت های نامطلوب حرکت می کنند. از دست دادن استخوان همراه با التهاب می تواند در حرکت دندان در ارتودنسی، حرکت های غیر قابل پیش بینی ایجاد کند. نتیجه دیابت نوع 1 در تغییر وضع دادن استخوان نشان می دهد که این بیماری ممکن است بر حرکت دندان در درمان ارتودنسی تأثیر گذار باشد.

دیابت ممکن است در هر سنی وجود داشته باشد بنابراین:

• یک فرد دیابتی که به دنبال درمان ارتودنسی می باشد باید مراقب قند خون خود باشد و با کنترل قند خون، قند خون منظم و پایداری داشته باشد.

• بیماران دیابتی به شرط اینکه دوره مراقبت بهداشت دهان و دندان را رعایت کنند و برنامه منظمی داشته باشند می توانند درمان ارتودنسی خود را شروع کنند.

• افراد مبتلا به دیابت که بیماری آنها بخوبی کنترل شده است، مانعی برای درمان ارتودنسی ندارند.

• در بیمارانی که وضعیت بیماری آنها کنترل نشده و یا سطح کنترل ضعیف است درمان ارتودنسی انجام نمی شود.

• حفظ بهداشت در ارتودنسی در بیماران دیابتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

متخصص ارتودنسی با در نظر گرفتن شرایط و نوع دیابت بیماران خود را بررسی کرده و درمان ارتودنسی را شروع می کند. در بیماران مبتلا به دیابت وضع بیمار بطور مکرر توسط متخصص ارتودنسی کنترل می شود و رعایت شدید و دقیق بهداشت دهان و دندان توصیه می شود.